Exit Gallery, 16.01.2024 Impro

 

poster by Milena Lubach

some more visuals by Aleksandra Zegar:

https://www.instagram.com/reel/C2Y4BYTIEnz/?igsh=bHpuY3k2bzhqbWZ1

CiałOpowieści część III. Zmysły

                            A. Vesalius, De humanis corpori fabrica 1543

Macondo, 5.01.2024, Ania Bogdanowicz i Olga Czopińska

 

Spotkanie 3. Zmysły

Na trzecim spotkaniu będziemy rozmawiać o zmysłach. Czy faktycznie jest ich tylko pięć? Zastanowimy się i podyskutujemy o tym.

 

Olga Czopińska
lubi dzielić się teoretyczną i - przede wszystkim - praktyczną wiedzą psychologiczną, prowadzi spotkania edukacyjne z tej dziedziny, rozbiera na części język i przygląda się słowom od podszewki, eksploruje ich artystyczną i terapeutyczną wartość. 

 

CiałOpowieści część II. Pamięć ciała

 

CiałOpowieści to cykl warsztatów dotyczących postrzegania i opisywania ciała, doświadczającego samego siebie i świata, a jednocześnie zanurzonego w, często sprzecznych, przekazach na swój temat. Każde spotkanie będzie się zaczynać krótkim wstępem teoretycznym i kończyć dyskusją oraz podsumowaniem. W części głównej będziemy się poruszać i zamierać w bezruchu, milczeć i mówić w taki sposób, by lepiej słyszeć, rozumieć i odczuwać własne ciała. 

Spotkanie 2. Pamięć ciała Na drugim spotkaniu będziemy się zastanawiać i doświadczać tego, czy nasze ciało może pamiętać, a jeżeli tak, to jak ta pamięć działa. Spróbujemy poczuć i odpowiedzieć sobie na pytanie, czym jest pamięć ciała. 

Ania Bogdanowicz, OlgaCzopińska, Macondo, 10.11.2023

CiałOpowieści część I. Definicje

 

CiałOpowieści - Cykl Spotkań, cz. 1

Definicje

                                              A. Vesalius, De humani corporis fabrica, 1543

 

10.2024, Macondo, Wrocław

 

„Rehabilitacja ciała to projekt imponujący, jako że od niepamiętnych czasów najpierwszym obiektem przemocy, pacyfikacji, tłumienia i represji, deprecjacji i dewaluacji było ciało. Od niego też rozpoczyna się wszelka dominacja i alienacja. Kompleksowe koncepcje wyzwolenia ciała z opresji rozumu (ratio) zarzuciły ten tradycyjny schemat myślowy. Zamiast tego podjęły trud dowartościowania wszystkiego, co związane z wypartym wcześniej ciałem: tym dzikim, kobiecym, naznaczonym seksualnością (…), reaktywnym, podatnym na niekontrolowane wpływy. (...) Ciało jako problem kluczowy otwiera całkiem nowy wymiar, najczęściej wbrew znaczeniom i zamiarom, jakie wiązał z nim rozumny, autonomiczny podmiot.”

Rainer Adolphi, Ciało wkracza na scenę.