Performance by I year students of theatre division of The School for Culture Activists in Wrocław (SKiBA)
20.05.2018
Dzicy
to spektakl- manifest, który stawia pytania, o to, co tracimy, kiedy
w naszym sterylnym, oswojonym świecie ignorujemy bujne, dzikie
życie, rozwijające się i kwitnące bez względu na ludzką
interwencę, lub jej brak.
Spektakl
jest wezwaneim do poświęcenia uwagi najmniejszym przejawom dzikiego
życia w swoim najbliższym otoczeniu. Do zobaczenia, dotknięcia,
powąchania. Jest zachwytem nad światem roślin, wśrod których
najpospolitsze chwasty mają wartości odżywcze i właściwości
lecznicze.
Spektakl
dotyka również relacji ja – zwierzę. Pyta o relacje ze
zwierzęciem jako Innym i o relację ze zwierzęciem w nas samych, bo
przecież ludzkie ciało pozostaje ciałem zwierzęcym nawet pod
grubą warstwą makijażu, norm społecznych, i w garniturze od
Versace.
W
spektaklu zmagamy się też z niewystarczalnością języka, który
nie wyczerpuje rozmaitych form komunikacji (pszczoły porozumiewają
się tańcem, rośliny - za pomocą sygnałów chemicznych), a który
wikła nas w określone kategorie, hierarchie i poczucie wyższości,
kiedy np.: pozwala nam używać nazw zwierząt jako form obraźliwych.
Powołujemy
się w swojej odezwie (m.in.) na Henryego Davida Thoreau (Walden,
Sztuka chodzenia) –
amerykańskiego pisarza, który w połowie XIX wieku postulował
powrót do życia zgodnie z rytmami natury i dla którego „to, co
najbardziej żywe jest dzikie.” Thoreau dzikość rozumie szeroko,
jako wolność od upupiających, cenzurujących norm i dyrektyw
społecznych: „Ujmując rzecz w jednym zdaniu, wszystko co dobre,
jest dzikie i wolne. (…) Za przyjaciół i sąsiadów, dajcie mi
ludzi dzikich, a nie oswojonych. Dzikość człowieka pierwotnego to
jedynie słabe odbicie dzikości, jaką kryją w sobie ludzie dobrzy
i kochankowie.” (Sztuka chodzenia)
Spektakl
jest serią pytań - impresji, próbą wejścia w skórę pokrytą
futerm, piórami lub łuską, wyrazem tęsknoty za bliższym,
intymnym kontaktem z dziką naturą i wezwaniem do podjęcia ryzyka i
poświęcenia uwagi temu co dzikie wokół i w nas samych.
Anna
Bogdanowicz
W
spektaklu wykorzystano fragmenty:
H.
D. Thoreau Walden czyli życie w lesie
W.
Whitman Źdźbła trawy
J.P.
Rameau "Air pour Les Esclaves Africains" z opery-baletu
"Les Indes galantes"
T.
Różewicz Nosorożec
oraz
opisy botaniczne roślin z serii Gazety Wyborczej Rośliny i
zwierzęta (2003)
Fot. Marek Derkowski
